Ζούμε σε μια Χώρα όπου τα ίχνη της ιστορικής παρουσίας και της πολιτιστικής δημιουργίας των αρχαίων προγόνων μας είναι ορατά και αναγνωρίσιμα σε κάθε γωνιά του σημερινού Ελλαδικού χώρου και όχι μόνο, αποτελώντας εν δυνάμει αποδεικτικά στοιχεία τής σπουδαίας πολιτισμικής κληρονομιάς μας από εκείνους, όντα παραδεκτά από κάθε απροκατάληπτο και στοιχειωδώς καλλιεργημένο επί Γής συνάνθρωπό μας.
Ωστόσο, εκτός αυτών των «ορατών» και «αναγνωρισίμων», στην πολιτισμική κληρονομιά μας ασφαλώς περιλαμβάνονται και άλλα εξ ίσου σημαντικά και ιδιαίτερα στοιχεία πού εμείς οι Έλληνες τα «κουβαλάμε» στα γονίδιά μας και μας χαρακτηρίζουν, διαφοροποιώντας μας από άλλα «όμορα» ή μακρινά έθνη.
Άλλωστε, είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι, κάθε λαός πού διαθέτει μακραίωνη συνισταμένη εγκατάστασης, δρωμένων, συνηθειών κ.λπ. αποκτά κατά την εξέλιξή του ιδιάζοντα συνεκτικά στοιχεία πού τον χαρακτηρίζουν και τον διαφοροποιούν από άλλους λαούς.
Τα εν λόγω στοιχεία είναι «ανιχνεύσιμα» με διάφορους τρόπους και ένας από αυτούς είναι η γλώσσα τού κάθε λαού και το λεξιλόγιο πού απέκτησε και χρησιμοποιεί κατά την διαδρομή διαμόρφωσης της εθνικής του ταυτότητας και της γλώσσας του.
Έτσι λοιπόν, στην δική μας -πανάρχαιας δημιουργίας και εξελίξεως- Ελληνική γλώσσα διαμορφώθηκαν, υπήρξαν, διατηρήθηκαν και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, λέξεις και εκφράσεις οι οποίες αποτυπώνουν αδρά την νοοτροπία, τα συναισθήματα και την φιλοσοφική θεώρηση κάποιων ιδεών, πραγμάτων και εννοιών πού σπανίζουν ή δεν υπήρξαν κάν σε άλλους λαούς.
Μία από αυτές τις έννοιες (πού μας ενδιαφέρει στο παρόν αρθρογράφημα), είναι η χαρακτηριστική προσέγγισή μας ως λαού καθ’ όσον αφορά την μεταχείριση άλλως την αντιμετώπιση των «ξένων».
Υπάρχει ολόκληρη σειρά λέξεων και εκφράσεων -παναρχαίων και κληρονομιαίων- πού μας αποκαλύπτει ότι το ζήτημα αυτό απασχόλησε σημαντικά τους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας.
Έτσι έχουμε λ.χ. την λέξη «ξενών» πού σημαίνει έναν ιδιαίτερο χώρο στην κατοικία μας, εκ των προτέρων προοριζόμενο και διατιθέμενο για την διαμονή των πιθανών ξένων.
Έχουμε ακόμη την λέξη «φιλοξενία» πού σημαίνει την φιλική μας διάθεση στην έλευση και παρουσία κάποιου ή κάποιων «ξένων» στο σπίτι μας, στο χωριό μας, στην πόλη μας, στην Χώρα μας αλλά παράλληλα έχουμε κατ’ αντίθεση την λέξη/έκφραση «αφιλόξενος»/«αφιλόξενη» πού εκφράζει -απαξιωτικά- μια ιδιότητα/συμπεριφορά πού δ ε ν θέλουμε να μας χαρακτηρίζει.
Έχουμε, τέλος, την έκφραση «Ξένιος Δίας» ή «Ξένιος Ζεύς» πού σημαίνει ότι, η φιλική αντιμετώπιση των ξένων, υπήρξε συνέπεια και «προϊόν» μιάς φιλοσοφικά διαμορφωμένης ιδέας και συμπεριφοράς αλλά «υπό την αιγίδα» του παντοδύναμου Δία, δηλαδή «προστατευόμενη» και «ευλογημένη» από την υπέρτατη προσωπικότητα του Ελληνικού πανθέου.
Τα εν λόγω στοιχεία (πού δεν υφίστανται στους περισσότερους λαούς της υφηλίου ούτε ως γλωσσικές έννοιες, ούτε ως ιστορικά διαδομένες και καταγεγραμμένες συμπεριφορές κ.λπ.), αποτελούν διαχρονικά δείγματα υψηλού κοινωνικού πολιτισμικού ήθους των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας, είναι δε γνωστό ότι, έφθασαν μέχρι τις ημέρες μας, «ατόφιες» και «εν ισχύ», τόσο ως έννοιες/εκφράσεις, όσο και ως γενικές και απαράβατες κοινωνικές αξίες/συμπεριφορές του λαού μας.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε ότι, επί Τουρκοκρατίας, δηλαδή σε μία μακραίωνη εποχή, όπου δεν υπήρχε κάν Ελληνική Πολιτεία ως καθοδηγητικό πολιτικό-πολιτισμικό κέντρο, εν τούτοις, στις πόλεις και τα χωριά των υπόδουλων Ελλήνων (εύλογα προσεκτικών και καχύποπτων σε κάθε ξενική προσέγγιση και παρουσία…), ίσχυε απαρέγκλιτα ο θεσμός της φιλοξενίας.
Εφαρμόζονταν μάλιστα η θεσμική «εντολή» της προστασίας του «ξένου» ή των «ξένων», ακόμη και όταν γίνονταν «εν φιλοξενία» γνωστό, ότι αυτός/ /αυτοί βαρύνονταν με πράξεις σε βάρος συγγενών, συγχωριανών ή συμπολιτών, η δε ασυλία/προστασία τους διαρκούσε καθ’ όλο το διάστημα της «εν οίκω» παραμονής τους.
Μεταγενέστερα, είναι γνωστό ότι, στην διάρκεια τού Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Σερβικός στρατός, ηττημένος από τις Κεντροευρωπαϊκές δυνά- μεις (Γερμανία του Κάϊζερ και των σύμμαχων της Βουλγάρων, Τούρκων κ.λπ), αναγκάσθηκε να διασχίσει καταδιωκόμενος τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου και μεταφέρθηκε με Ελληνικά και συμμαχικά ΑγγλοΓαλλικά πλοία στην Κέρκυρα.
Εκεί λοιπόν, ένας ολόκληρος ξένος στρατός 200.000 ανδρών, άστεγος, ρακένδυτος και πεινασμένος, βρέθηκε να φιλοξενείται επί πολλούς μήνες μέχρι την ανασυγκρότησή του, περιθαλπόμενος (και) από το υστέρημα των -εννοείται πάμπτωχων- νησιωτών μας, χωρίς να σημειωθούν άξια αναφοράς επεισόδια διαμαρτυρίας, απαξίας ή ξενοφοβίας.
Στην διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, μεγάλες και μικρές ομάδες Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτικών, μετά την επικράτηση των Γερμανών, βρέθηκαν να φιλοξενούνται τόσο πρόθυμα και ολόψυχα σε πόλεις και χωριά της χέρσου και νησιωτικής Ελλάδας (με ιδιαίτερη έμφαση στην Κρήτη), μέχρι του σημείου ακόμη και στις ημέρες μας, πολλοί εξ αυτών ή και τα παιδιά τους, να έρχονται και να επανέρχονται ευγνωμονούντες στα μέρη όπου Έλληνες πατριώτες, με άμεσο κίνδυνο ζωής, τους έκρυψαν, τους διέθρεψαν και τους βοήθησαν να φυγαδευθούν στην Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή.
Μάλιστα, οι ίδιες φιλόξενες συμπεριφορές του λαού μας επιδείχθηκαν ακόμη και υπέρ των Ιταλών στρατιωτών (!!!) όταν κατέρρευσε η Φασιστική Ιταλική κυβέρνηση του Μουσολίνι και οι μέχρι τότε βάναυσοι κατακτητές και εχθροί μας μεταβλήθηκαν σε κοπάδια φυγάδων πού καταδιώκονταν ανελέητα και εκτελούνταν μαζικά από τους πρώην συμμάχους τους Γερμανούς ναζί.
Ο ανεξίκακος Ελληνικός λαός και πάλι διακινδυνεύοντας τα πάντα, τους έκρυψε, τους περιέθαλψε, τους σίτισε και τους φυγάδευσε, χωρίς ίχνος μνησικακίας για όσα είχε μέχρι τότε υποστεί από αυτούς.
Ποιοί λοιπόν μπορούν ν’ αμφιβάλουν ή ν’ αμφισβητούν ότι ο Ελληνικός λαός υπήρξε ανέκαθεν και μέχρι σήμερα, συνειδητά και εν γνώσει φιλόξενος, χωρίς περιφρονητικές, απαξιωτικές και μισαλλόδοξες συμπεριφορές έναντι οποιουδήποτε λαού;;;
Κι όμως, στις ημέρες μας, κάποια από τα πολιτικά κόμματα τής Ελληνικής Βουλής ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαία η ψήφιση ενός «αντιρατσιστικού» νόμου, προκειμένου «να προστατευθούν» (από ποιούς;;;) οι εντός των ορίων της Χώρας αλλοδαποί (λαθρο)μετανάστες;;;
Εν όψει αυτών εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να διερωτηθούμε:
Yπήρξαν αδικαιολόγητες και απρόκλητες συμπεριφορές Ελλήνων πολιτών οι οποίες έχουν λάβει διαστάσεις «πογκρόμ», δηλαδή μαζικής καταδίωξης ομάδων ξένων/αλλοδαπών, ούτως ώστε να (παρα)δεχθούμε ότι τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τού Ελληνικού λαού έχουν υποστεί ραγδαία «μετάλλαξη» και γίναμε ως λαός -«εν μία νυκτί»- αφιλόξενοι, μισαλλόδοξοι και «ρατσιστές»;;;
Εμείς θεωρούμε ότι τέτοια δεδομένα δεν υπάρχουν αλλά, επειδή και εφ’ όσον σημειώθηκαν πρόσφατα κάποια μεμονωμένα επεισόδια και γεγονότα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και περιοχές της Χώρας, θα πρέπει ν’ αναζητηθούν πρωτίστως τα αίτια και οι αφορμές πού τα προκάλεσαν, χωρίς υστεριάζουσες προσεγγίσεις και μικροκομματικές υστεροβουλίες.
Για να βρούμε λοιπόν την ορθή «άκρη», ας γυρίσουμε πίσω στον …«ξενώνα»!!!
Όλες και όλοι γνωρίζουμε ότι, ο «ξενώνας» αποτελεί έναν ελάχιστο χώρο εν σχέση προς την έκταση και την χωρητικότητα ενός σπιτιού.
Και αυτό διότι -αυτονόητα- ο «ξένος» ή οι «ξένοι» πού προορίζονται να φιλοξενηθούν δεν μπορεί παρά να είναι ελάχιστοι συγκριτικά με τους «νοικοκυραίους» και διότι -επίσης αυτονόητα- μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να υπάρχει «φιλοξενία», αυτό δε είναι κανόνας στον «χώρο» και στον «χρόνο».
Όταν όμως (αυθαίρετα και απρόοπτα), οι όποιοι ξένοι, εισβάλλουν απρόσκλητοι στα σπίτια των «νοικοκυραίων» και μάλιστα σε αριθμούς απρόβλεπτους και δυσβάστακτους, καταλαμβάνοντας χώρους πού υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο «ξενώνα» και επεκτεινόμενοι βιαίως στα δώματα των φιλοξενούντων, τότε τα δεδομένα της «φιλοξενίας» αποκτούν εισαγωγικά και αλλάζουν πολυδιάστατα, διότι οι απρόσκλητοι ξένοι μεταβάλλονται σε εισβολείς και -ακόμη πιο αυτονόητα- πρέπει να εκδιωχθούν προκειμένου να επανέλθει η αναγκαία ισορροπία και η ευρυθμία στην κατοικία η οποία υπέστη την εισβολή.
Όσοι, λοιπόν, δεν είμαστε ανιστόρητοι και παράλληλα είμαστε απροκατάληπτοι πολιτικά/κομματικά και οικονομικά/συμφεροντολογικά, πλήρως αντιλαμβανόμαστε ότι, όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα στις ημέρες μας, δεν είναι παρά μία μεγεθυνμένη και πολλαπλασιασμένη επανάληψη του φαινομένου της βίαιης εισβολής απρόσκλητων ξένων στο ίδιο μας το σπίτι και ως τέτοια είναι πρόδηλο ότι προκαλεί τα αμυντικά αντανακλαστικά εκείνων που τα υφίστανται, δηλαδή των Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών.
Επομένως, ως τέτοιο φαινόμενο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, διότι προφανώς δεν γίναμε εμείς «ρατσιστές» ξαφνικά αλλά γιατί το φαινόμενο της αυθαίρετης παρουσίας και των ποικιλότροπων και παράνομων συμπεριφορών χιλιάδων λαθρομεταναστών στην Χώρα μας, δεν μπορεί να είναι και δεν είναι ανεκτό από τον Ελληνικό λαό.
Αν λοιπόν χρειάζονται νέοι νόμοι, αυτοί θα πρέπει να μελετηθούν, να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν προς την κατεύθυνση της προστασίας των Ελλήνων και των Ελληνίδων πολιτών, για όσα υφίστανται από την αυθαίρετη παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών στην Χώρα μας.
Οι οποίοι λαθρομετανάστες (ανεξάρτητα από τα αίτια της εγκαταλείψεως της χώρας τους και της εισβολής τους στην δική μας αλλά και την συμπόνοια πού μπορεί να μας προκαλεί το υποκειμενικό πρόβλημα καθενός και κάθε μιάς τους…), αδιαμφισβήτητα αποτελούν δεξαμενές στρατολογίας εγκληματικών συμμοριών των ομοεθνών τους, την δράση των οποίων υφίσταται ο Ελληνικός Λαός στην καθημερινότητά του ενώ τα Ελληνόπουλα της Ελληνικής Αστυνομίας εξ αιτίας της μετρούν δεκάδες αθώα θύματα σε νεκρούς και τραυματίες και αναπήρους.
Είναι -επίσης- αδιαμφισβήτητα, οι λαθρομετανάστες, φορείς και μεταδότες λοιμωδών νόσων, δημιουργοί ρυπογόνων εστιών και υποβαθμίσεως ολό-κληρων συνοικισμών όπου τυχαίνει να εγκατασταθούν μαζικά και -βεβαίως- είναι δραματικά αυξητικοί συντελεστές των φαινομένων της πορνείας, της εμπορίας/διαδόσεως των ναρκωτικών, της θλιβερής επαιτείας, του λαθρεμπορίου και τόσων άλλων δεινών σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας.
Κι ακόμη -βεβαίως- οι λαθρομετανάστες αποτελούν εν δυνάμει «αποθήκες» προσφοράς ευτελών εργατικών χεριών, πού η πολυάριθμη παρουσία τους και η άνευ στοιχειωδών όρων εργασίας/αμοιβής «στρατολόγησή» τους λειτουργεί ανταγωνιστικά σε βάρος των Ελλήνων και των Ελληνίδων εργαζομένων και ανέργων, εφ’ όσον οι ασυνείδητοι και συμφεροντολόγοι πλουτοκράτες-εργοδότες (πού δεν λείπουν από κανένα έθνος, επομένως και από το δικό μας…), επιζητούν και επιδιώκουν (εάν δεν υποβοηθούν…), την «αποθήκευση» αυτή, με συνέπεια να οργιάζει η ανασφάλιστη εργασία, να «εκτοξεύεται» η ανεργία των νέων Ελλήνων, να καταρρέουν τα ασφαλιστικά μας ταμεία κ.ο.κ.
Ας αφήσουν λοιπόν τα προσχήματα, τα βαρυνόμενα με πολλές «αμαρτίες» κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», γιατί το μόνο πού δεν έχει ανάγκη ο τόπος μας και ο λαός μας είναι οι κάθε είδους, ύφους και οπισθο-βουλίας «αντιρατσιστικοί» νόμοι, πού ευθέως στοχεύουν στην φίμωση της ελευθερίας του λόγου των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι εύλογα διαμαρτύρονται για το ανεξέλεγκτο «ποτάμι» των λαθρομεταναστών πού αλλοιώνει την πολιτισμική φυσιογνωμία της Χώρας μας και προκαλεί μύρια οικονομικά και κοινωνικά δεινά σε βάρος του Λαού μας.
Εάν οι εκπρόσωποι των λεγομένων «κομμάτων εξουσίας» της Ελληνικής Βουλής ανησυχούν για τις δράσεις και την διόγκωση της επιρροής του ακροδεξιού κόμματος της «Χρυσής Αυγής» (γιατί περί αυτού πρόκειται…), ας αναζητήσουν τα πραγματικά αίτια πού, ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος επέλεξε εκλογικά το κόμμα αυτό και εάν είναι ειλικρινείς στην αυτοκριτική τους (πού ποτέ δεν ήσαν…), θα διαπιστώσουν ότι τα φαινόμενα αυτά οφείλονται στα δικά τους -τραγικά και κατά συρροή- σφάλματα πολιτικής πρόβλεψης και στις άφρονες παραλείψεις τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία -εν ονόματι ενός ανόητου διεθνισμού- επί δεκαετίες αναλώνονται και «ομφαλοσκοπούν» για τα όποια προβλήματα των Πακιστανών και των Νιγηριανών λαθρομεταναστών, αγνοώντας ή απαξιώνοντας τα προβλήματα των ερημωμένων ορεινών χωριών μας ή των εγκαταλελειμμένων ακριτικών νησιών μας.
«Λησμονώντας» ότι, είναι κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπου τους στέλνει ο Ελληνικός λαός προκειμένου να εργασθούν για την επίλυση των δικών του προβλημάτων, αντί να συντελούν στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων από λαθρομετανάστες και ν’ αντιδρούν κοντόφθαλμα και ανιστόρητα σε κάθε -αποτρεπτική της λαθρομετανάστευσης- προσπάθεια βελτίωσης της φύλαξης των συνόρων μας.
Ο Ελληνικός λαός δεν είχε ποτέ ρατσιστικές αντιλήψεις και μισαλλόδοξη νοοτροπία, αντιθέτως μάλιστα, αυτός δίδαξε στην ανθρωπότητα τις ευγενέστερες πολιτικές και πολιτισμικές ιδέες και αξίες, «ματώνοντας» διαχρονικά και δυσανάλογα με το αριθμητικό του μέγεθος για την υπεράσπισή τους.
Γι’ αυτούς τους λόγους, εύλογα αξιώνει από τους εκπροσώπους του την προστασία της ιστορικής και πολιτισμικής του ύπαρξης και αυτοτέλειας, παράλληλα με την αποτροπή της εθνικής του αλλοιώσεως και εξαφανίσεως, ζητήματα τα οποία -όμως- συνεπάγεται η παρουσία και η μονιμοποίηση της εγκατάστασης στην Χώρα μας εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών.
Όσοι λοιπόν φιλοδοξούν να είναι εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού και δεν αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς ή αντιπαρέρχονται «μυωπικά» και επιπόλαια αυτά τα -ευθέως απειλητικά για την ύπαρξή μας ως Έθνους- δεδομένα, σκευωρώντας επικίνδυνους για την ελευθερία της έκφρασης των Ελλήνων -δήθεν- «αντιρατσιστικούς» νόμους, να είναι βέβαιοι ότι θα εισπράξουν την οργή και την περιφρόνησή τους στις εκλογικές κάλπες, θα είναι δε οι ίδιοι αποκλειστικοί υπαίτιοι της τεχνητής διογκώσεως της ακροδεξιάς στην Χώρα μας αλλά και των συνεπειών πού αυτή συνεπάγεται για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Αθήνα, 25.05.2013
Γρηγόρης Νικηφ. Κοσσυβάκης
Δικηγόρος – Συγγραφέας
