Μέσα στον ορυμαγδό των θλιβερών και τραγικών ειδήσεων πού “εισπράττουμε” καθημερινά από τα αδηφάγα ΜΜΕ, η είδηση τού φυσικού θανάτου ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή δεν θα μπορούσε να καταταχθεί σε εκείνες της πρώτης γραμμής. Όμως για τον υποφαινόμενο η σημερινή αναγγελία θανάτου τού Σταύρου Σαράφη τής μεγάλης ομάδας τού ΠΑΟΚ της 10ετιας τού 1970 ήταν μια πολύ θλιβερή πληροφορία. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, μαχητικός, ανθεκτικός και άφοβος, αποτελεσματικός εφ’ όσον νομίζω ότι είναι ο 1ος σκόρερ της ομάδος του όλων των εποχών, με θεαματικά γκολ, πολλά από τα οποία με κεφαλιές-κανονιές, υπήρξε η επιτομή τού ποδοσφαιριστή-οδοστρωτήρα. Όμως, ο Σταύρος Σαράφης υπήρξε και κάτι ακόμη πιό σπουδαίο: Ήταν αθλητής με Α κεφαλαίο, με ήθος και φιλικότητα, χωρίς βρώμικους φανατισμούς και δολοφονικά λακτίσματα, πάντα έτοιμος να κατευνάσει τα σχεδόν πάντοτε οξυμένα πνεύματα της φοβερής Τούμπας. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ με κόκκινη κάρτα κι αν στον δυναμισμό του οφείλονταν κάποιες ελάχιστες κίτρινες ποτέ δεν τις αμφισβήτησε ή δυσφόρησε για αυτές. Τίμησε με ενθουσιασμό και συνέπεια την φανέλα τής Εθνικής ομάδας και τής χάρισε μερικά από τα πιό θεαματικά γκολ του. Είμαστε συνομήλικοι και είχα τη χαρά να τον συναντήσω στον στρατό, τον Μάϊο 1974 στο ΚΕΝ Κόρινθου και να ανταλλάξω λίγες κουβέντες μαζί του. Ήταν λιγόλογος και ντροπαλός, στους δε επαίνους μου κοκκίνιζε σαν παιδί. Γιά μένα, που υπήρξα Παναθηναϊκός από τα παιδικά μου χρόνια, ο Σταύρος Σαράφης τού ΠΑΟΚ υπήρξε ένας αθλητής-κόσμημα, υπόδειγμα και παράδειγμα για κάθε νέο αθλητή-ποδοσφαιριστή. Καλό Παράδεισο φίλτατε Σταύρο Σαράφη.
Με συγκίνηση, Γρηγόρης Κοσσυβάκης,
Δικηγόρος – Συγγραφέας και παλαιός βόλλεϋμπολίστας.
