Τού νέου χρόνου πεθυμιά,
Πατρίδα μου καημένη,
εύχομαι τά μελλούμενα
νά σ’ εύρουν ενωμένη.
Νά μή λυγίσεις στούς καιρούς,
πού φέρνουν μαύρα νέφη,
ν’ αντέξεις και τών προδοτών
τά δολερά τά βέλη.
Τά παιδιά σου νά ξανάβρεις,
μέ τήν φλογερή ψυχή,
πού θαυμάσαν οι αιώνες
γιά τήν γνώση τήν σοφή.
Οταν ήρωες γεννούσες,
παλληκάρια ζηλευτά,
πού γιά σένα τήν θανή τους
χάριζαν μέ αφοβιά.
Ο Λεωνίδας νά ξανάρθει,
μέ τόν Μάρκο νά σταθεί,
κι ο Αλέξανδρος νά θάλπει
τού Μελά τήν κεφαλή.
Τού Πινδάρου οι παιάνες,
τού Ορφέα οι ωδές,
νά ευφράνουν τίς καρδιές μας
και νά κλείσουν τίς πληγές.
Πού ανοίξαν οι διχόνοιες,
τών αφρόνων οι κραυγές,
οι Κερκόπορτες, τό θράσος,
τών ανάρχων υλακές.
Γιά ν’ ανθίσουν οι ελπίδες,
Παρθενώνες νά κτιστούν
ν’ αγαλιάσουν τά πελάγη
και τά όρη νά χαρούν.
Απ’ τήν Κρήτη ως τήν Θράκη,
Θεσσαλία και Μωρηά,
στήν παληά Μακεδονία,
στής Δωδώνης τά ιερά.
Θέλει αντρειά και μνήμη,
θέλει νού και προσφορά,
θέλει γνώμη μέ ευθύνη,
νά διαβεί η ζωή μπροστά.
—————-
Καλή χρονιά, συμπατριώτισσες και συμπατριώτες!!!
Αθήνα, 01.01.2019
Γρηγόρης Κοσσυβάκης
