Τό Ελληνικό έθνος εορτάζει και εφέτος τήν επέτειο τού “ΟΧΙ” τής 28ης Οκτω-βρίου 1940 και (κατά τήν …πατροπαράδοτη συνήθειά μας), οι σύγχρονοι Ελληνες και οι Ελληνίδες ερίζουμε ακόμη, γιά τήν “πατρότητα” (δηλαδή γιά τό “ποιός” πυροδότησε τήν εκρηκτική και πανεθνική νικηφόρα “απάντηση” τού Ελληνικού έθνους στόν εισβολέα Ιταλικό Φασισμό και τήν μετέπειτα άνιση και ηρωϊκή αντίστασή του στόν Γερμανικό Ναζισμό…), γιά τίς αξίες πού οι προγονικοί αυτοί άθλοι ση-ματοδοτούν, αλλά και πόση -“άραγε”- σημασία έχει νά ενθυμούμαστε, νά εορ-τάζουμε και ν’ αναπαράγουμε εκείνα τά παρελθόντα γεγονότα, μέ επίσημες τελετές και παρελάσεις, στρατιωτικές και μαθητικές.
Θεωρούμε ότι, η ορθή και πλήρης απάντηση στά τιθέμενα ερωτήματα ξεκινά από τήν αναλυτική υπενθύμηση και τήν λεπτομερή γνώση μας, τόσο περί τών ιδίων τών ιστορικών γεγονότων, όσο και τής σαφούς αντιλήψεώς μας γιά τήν διδακτική διαχρονική σημασία τους, στό πανευρωπαϊκό και -γιατί όχι- στό παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ας αναλογισθούν λοιπόν οι νεώτεροι Ελληνες και Ελληνίδες, ποιά σημασία είχε η αποτόλμηση και μόνο τής αντιστάσεως ενός ελάχιστου -αριθμητικώς και εδαφικώς- έθνους, όπως τό Ελληνικό, τό οποίο -μόλις πρίν από 18 χρόνια- είχε εξέλθει καταματωμένο πληθυσμιακώς, καθημαγμένο οικονομικώς και ηττη-μένο στρατιωτικώς από τήν Μικρασιατική καταστροφή τού 1922 και τήν πα-γκόσμιο χρηματοπιστωτική κρίση τού 1929 και όμως, δέν δίστασε -τόσο η ηγεσία του, όσο και όλος ο Ελληνικός λαός- νά ορθώσει και πάλι θαρραλέο πολεμικό “ανάστημα”.
Και μάλιστα πολεμικό ανάστημα έναντι ποίων;;;
Απαραίτητο είναι γιά τήν πληρότητα τής ιστορικής γνώσεώς μας, νά θυμη-θούμε ότι, στήν Ευρώπη, κατά τόν λεγόμενο “μεσοπόλεμο” (δηλαδή τό χρονικό διάστημα μεταξύ τών Α’ και Β’ Παγκοσμίων πολέμων), η ρεβανσιστική Γερμανία τών 60.000.000 ανθρώπων, υπό την μεθοδική ηγεσία ενός αφηνιασμένου Αδό-λφου Χίτλερ και τού στρατοκρατικού Ναζιστικού καθεστώτος του, ήδη από τό 1935, μέ τούς “πραιτωριανούς” του (τά αμείλικτα Τάγματα Εφόδου και τά “Ες-Ες”), είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος εσωτερικής διαμαρτυρίας και αντιστάσεως, διώκο-ντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας Δημοκράτες, Κομμουνιστές, Σοσιαλι-στές, Εβραίους και άλλους, είχε δέ οργανώσει και εξοπλίσει απίστευτες στρα-τιωτικές δυνάμεις, προκειμένου νά εκδικηθεί γιά τήν δεινή στρατιωτική ήττα τής Γερμανίας τού Α’ Παγκοσμίου πολέμου.
Εκμεταλλευόμενη δέ, τήν απίστευτη αβελτηρία και διστακτικότητα τών τότε ηγεσιών τής Μεγάλης Βρεταννίας και τής Γαλλίας αλλά και τόν καιροσκοπισμό τού ηγέτου τής “Σοβιετικής Ενωσης”, τού διαβόητου Στάλιν, είχε καταλάβει -μέ-χρι τά τέλη τού 1939- μέ “συνοπτικές” στρατιωτικές επιχειρήσεις, τήν Αυστρία, τήν Τσεχοσλοβακία και τήν μισή Πολωνία.
Εν συνεχεία δέ και εντός ενός μηνός, η Χιτλερική Γερμανία, συνέτριψε -τό 1940- τήν Γαλλία, “πετώντας” κυριολεκτικά στήν θάλασσα τής Δουνκέρκης τό Βρεταννικό εκστρατευτικό σώμα πού είχε σταλεί να βοηθήσει τούς Γάλλους, “καταπίνοντας” συγχρόνως τό Βέλγιο, τήν Ολλανδία, τό Λουξεμβούργο και τήν Δανία, ενώ η Ισπανία κυριαρχείτο ήδη υπό τό -φιλικό στήν Γερμανία- Φασι-στικό καθεστώς τού στρατηγού Φράνκο, μετά από έναν 5ετή αιματηρότατο εμφύλιο πόλεμο.
Παράλληλα, στήν Ιταλία, κυριαρχούσε τό Φασιστικό καθεστώς ενός υπερφία-λου “Ντούτσε” (Οδηγητή), τού φανφαρόνου Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος είχε κατατάξει στά όπλα περί τά 6.000.000 (!!!) Ιταλούς και είχε ήδη επιτεθεί και καταλάβει τήν Αλβανία, τήν Λιβύη και τήν Αιθιοπία, επικαλούμενος “δικαιώμα-τα” τής Ιταλίας επί τών εδαφών τους, ως “κληρονόμου” τής …Ρωμαϊκής Αυτο-κρατορίας!!!
Οταν λοιπόν εξαπολύθηκε (μέ βάση εξορμήσεως τά κατεχόμενα Ελληνικά εδάφη τής Βορείου Ηπέιρου), η άνανδρη επίθεση τής Φασιστικής Ιταλίας, τού πληθυ-σμού τών 50.000.000 κατά τής μικρής Ελλάδος τών 8.000.000 (από τούς οποί-ους, σχεδόν δύο εκαταμμύρια ήσαν ανέστιοι Ελληνες πρόσφυγες τής Μικράς Ασίας, τού Πόντου και τής Θράκης…), “άκρα τού τάφου σιωπή” επικρατούσε στήν Ευ-ρώπη και κανένα άλλο έθνος-κράτος είχε τήν δύναμη και τό σθένος νά απλώ-σει “χείρα βοηθείας” στούς ατυχείς Ελληνες πατέρες και παππούδες μας, εκτός από μία -ελάχιστη αριθμητικώς και ελλειπούς εφοδιασμού- Βρεταννική στρατιωτική αποστολή, η παρουσία τής οποίας μάλλον μάς έβλαψε, εφ’ όσον επέσπευσε τήν Γερμανική εισβολή κατά τής Χώρας μας.
Επομένως, εάν υπήρξε από μόνη της θαυμαστή πράξη, η απόφαση τού τότε ηγέτη τού Ελληνικού κράτους, τού Ιωάννη Μεταξά (πρώην ικανού επιτελάρχη τού Ελληνικού Στρατού κατά τούς Βαλκανικούς πολέμους και τόν Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος -όντως- ήταν ένας απεχθής και στυγνός δικτάτορας, πρέπει όμως νά τού αναγνωρισθεί ο πατριωτισμός πού επέδειξε στήν συγκεκριμένη κρίσιμη στιγμή αλλά και η προηγηθείσα σημαίνουσα συμβολή του στήν στρατιωτική προετοιμασία τών ενόπλων μας δυνάμεων), είναι ακόμη πιό θαυμαστή η παλλαϊκή διάθεση τών Ελλήνων ν’ αντισταθούν στήν φασιστική εισβολή, ακριβώς διότι συνέβη υπό αυτές τίς καταθλιπτικές συνθήκες τής απόλυτης απομονώσεως τής Ελλάδος και τής χαώδους ανισότητος τών στρατιωτικών δυνάμεων τών αντιπάλων.
Εκείνο όμως πού υπήρξε περισσότερο ανεπανάληπτο και θαυμαστό ως γε-γονός, είναι ότι, παρά τίς προπεριγραφόμενες -παντελώς άνισες γιά τούς στρατευμένους Ελληνες- συνθήκες και προϋποθέσεις, εκείνοι, όχι μόνον απέ-κρουσαν μέ αναπάντεχο σθένος τίς επιτιθέμενες Ιταλικές στρατιωτικές δυνά-μεις, α λ λ ά και μετά από ελάχιστες ημέρες τίς ανέτρεψαν, εξαπολύοντας θυελλώδεις αντεπιθέσεις μέ “εφ’ όπλου λόγχη” και αποκαλύπτοντας -ενώπιον τής εμβρόντητης Ευρώπης- μία πρωτοφανή στρατιωτική εποποιία, η οποία εμπεριείχε απίστευτα στοιχεία ηρωϊσμού, θάρρους και αυτοθυσίας, υπό τίς εξοντωτικές συνθήκες ενός βαρύτατου χειμώνα και μέ πεδία μαχών τά κακο-τράχαλα και χιονισμένα βουνά τής Ηπείρου.
Και δέν έμειναν στίς αμυντικές αντεπιθέσεις τους οι ηρωϊκά μαχόμενοι πατέ-ρες και παππούδες μας τού έπους 1940-41!!!
Αμεσα εξαπέλυσαν μεγαλειώδεις -άριστα οργανωμένες- επιθέσεις, απελευθε-ρωτικές -γιά τρίτη φορά μέσα στόν 20ο αιώνα- τών προαιωνίως Ελληνικών (και αδίκως παραχωρημένων -από τούς “συμμάχους” μας τού Α’ Παγκοσμίου πολέμου, Αγγλους και Γάλλους- στήν Αλβανία…), Ελληνικών εδαφών και πληθυσμών τής Βορείου Ηπείρου, μέ τίς -έμπλεες από Ελληνικές σημαίες- πόλεις της, τήν Κο-ρυτσά, τήν Πρεμετή, τό Αργυρόκαστρο, τό Δέλβινο, τούς Αγίους Σαράντα και τήν ξεχωριστή, γιά τούς -επί αιώνες- επαναστατικούς αγώνες της, Χιμάρα!!!
Εκείνη λοιπόν, η ανεπανάληπτη νικηφόρα πολεμική επέλαση τών Ελλήνων, τού 1940-41, πού λίγο έλειψε νά “πετάξει” τούς Ιταλούς στήν Αδριατική θάλασ-σα (γεγονός πού αναπόδραστα θά είχε συμβεί εάν δέν μεσολαβούσε η 2η άνανδρη -δολοφονική- επίθεση εναντίον μας, τής Ναζιστικής Γερμανίας, τήν 6η Απριλίου 1941), ήταν πού υποχρέωσε τόν Πρωθυπουργό τής Αγγλίας, τόν περιβόητο Ουϊν-στον Τσώρτσιλ, νά δηλώσει έκθαμβος ότι: “Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι οι Ελλη-νες πολεμούν σάν ήρωες, αλλά από τώρα και πέρα θά πρέπει νά λέμε ότι, οι ήρωες πολεμούν σάν Ελληνες…”
Και ακόμη ενέπνευσε Γάλλους συνοροφύλακες νά υψώσουν στά Γαλλικά σύνορα μέ την Ιταλία, μεγάλη επιγραφή, όπου -μέ καυστικό χιούμορ- έγραφαν: “Ελληνες σταματήστε!!! Από εδώ αρχίζουν τά σύνορα τής Γαλλίας”!!!
Παράλληλα όμως, θά πρέπει νά μήν λησμονούν κάποιοι αμνήμονες και ανιστόρητοι, ότι εκείνη η αναπάντεχη -επί 6 μήνες- πολεμική εποποιία τών Ελλήνων τού 1940-41 και η απροσδόκητη αντίστασή μας στούς Γερμανούς (από τά οχυρά τού Ρούπελ στήν Μακεδονία έως και τίς εσχατιές τής Κρήτης), μέχρι τόν Μάϊο 1941, ήταν τό ιστορικό συμβάν πού έδωσε στόν Σοβιετικό στρατό τόν απαραίτητο χρόνο ν’ αντισταθεί πρό τής Μόσχας, έως ότου σταματήσει τούς Γερμανούς ο Ρωσικός χειμώνας, αλλά και προσέφερε τό “ελλείπον σθέ-νος” στούς έντρομους -από τίς μέχρι τότε ανίκητες Γερμανικές στρατιές- Ευ-ρωπαϊκούς λαούς, ώστε ν’ αρχίσουν ν’ αντιστέκονται.
Τούς Ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι -αγνώμονες και αμνήμονες- ξεχνούν σήμερα εκείνη τήν ανεκτίμητη σέ πολυτιμότητα Ελληνική δωρεά θάρρους και φιλοπατρίας και εκδηλώνουν (κάποιοι μάλιστα μέ προπέτεια και θρασύτητα…), εχθρότητα και περιφρόνηση γι’ αυτό τό ολιγάριθμο έθνος, πού εκτός από τήν μοναδική πολιτισμική προσφορά τών αρχαίων προγόνων του πρός τήν Ανθρωπότητα, δέν έπαυσε νά προβάλλει στήν πράξη, ως διδακτικό πρότυπο ιδανικού βίου, τόσο τό υπερήφανο Ομηρικό πρόταγμα “Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης”, όσο και τό -αντίστοιχης πολυτιμότητος- αγέρωχο Λακωνικό “Μολών λαβέ”…
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, εν όψει όλων αυτών τών αδιαμφισβήτητων ιστο-ρικών δεδομένων, τών τόσο τιμητικών και επαινετικών γιά τό διαχρονικό Ελ-ληνικό έθνος και γιά τούς αμέσους προγόνους μας ρήσεων, νά προβάλλονται “απόψεις” και “γνώμες” -δήθεν επαϊόντων- πού συνιστούν αστόχαστα τήν εκ προθέσεως λησμοσύνη τέτοιων ηρωϊκών γεγονότων, τήν απάλειψή τους από τά διδασκόμενα στήν σπουδάζουσα Ελληνική νεολαία βιβλία, αλλά και τήν κα-τάργηση τών επετειακών παρελάσεών τους, ως εκδηλώσεων …”πολεμοκα-πηλικών” και “εθνικιστικών”!!!
Πρόκειται περί ανοήτων και επικινδύνων -γιά τήν εθνική μας υπόσταση- από-ψεων, όπως αυτές τού -“εν αμαρτίαις γηράσαντος”- δημάρχου Θεσσαλονίκης, ο οποίος δηλώνει ότι δέν πηγαίνει στίς εθνικές παρελάσεις και συνιστά την κατάργησή τους, γιατί είναι -λέει- “κατάλοιπα τής Μεταξικής δικτατορίας”!!!
Προσβάλλοντας -βεβαίως- ασύστολα (τόσον αυτός, όσο και λοιποί “ομοιοπεο-κρούοντες”…), τίς χιλιάδες τά Ελληνάκια πού παρελαύνουν μέ υπερηφάνεια και συγκίνηση στίς εθνικές επετειακές εορτές τής 25ης Μαρτίου 1821 και τής 28ης Οκτωβρίου 1940, χέρι-χέρι μέ τά στρατευμένα νειάτα τής Πατρίδος μας.
Τών οποίων -όμως- η εκπαίδευση, η οργάνωση, ο εξοπλισμός, η ετοιμότητα και τό απαραίτητο μαχητικό σθένος τους, όπως αποδεικνύονται με τήν αρτιό-τητα και τήν επιβλητικότητα τών παρελάσεών τους, συνιστούν τό αναγκαίο ηχηρό μήνυμα ότι, τό -υποβλεπόμενο “περιμετρικώς” από ασπόνδους διαχρο-νικούς εχθρούς- έθνος μας, έχει τήν απαιτούμενη και προσδοκώμενη συνέχεια, αλλά και ότι διαθέτει τήν ίδια μαχητική αξία και τά ίδια πατριωτικά ιδανικά μέ εκείνα -τά παγκοσμίως θαυμαζόμενα- ηρωϊκά στοιχεία τών πατέρων μας και τών απώτερων προγόνων μας.
Διότι, τό ζητούμενο -ιδανικό- πρότυπο τής Ελληνικής νεολαίας δ έ ν μπορεί νά είναι τό επωαζόμενο (μέ τήν ανεύθυνη και απαράδεκτη ανοχή τών Κυβερνώ-ντων…) “αυγό τού φιδιού” στίς ρύμες τών Εξαρχείων, τών ανεγκέφαλων “μα-χητών” – εμπρηστών τών τρόλλεϋ και τών κάδων αποριμμάτων…
Τά πρότυπα τής Ελληνικής νεολαίας πρέπει νά είναι οι αριστεύουσες και οι αριστεύοντες μαθητές και σπουδαστές μας, οι διαρκώς καταξιούμενοι οικουμε-νικώς επιστήμονες και ερευνητές μας, οι Ολυμπιονίκες μας και οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές μας αλλά και οι -καθημερινώς προασπίζοντες τούς Ελληνικούς αιθέρες- θαυμαζόμενοι άσσοι πιλότοι τής πολεμικής αεροπορίας μας!!!
Οι οποίοι -παρά τό ολιγάριθμο τού έθνους μας- θαυμαστά και πολλαπλώς “αναπαράγονται”, ακριβώς διότι (οι ίδιοι τό επικαλούνται…), τούς “προτρέπουν” στίς αριστείες τους οι αρχαίοι Ελληνες πρόγονοί μας, φιλόσοφοι, ποιητές, επι-στήμονες, ναυσιπλόοι αλλά -ταυτόχρονα- και πολεμιστές τού Μαραθώνα, τών Θερμοπυλών, τής Σαλαμίνας, καθώς και τού Γρανικού, τής Ισσού και τών Γαυ-γαμήλων, οι ήρωές μας τής μεγάλης Επαναστάσεως τού 1821, τού Μακεδο-νικού αγώνα και τών νικηφόρων Βαλκανικών πολέμων τού 1912-13, οι πατέ-ρες μας τών πολεμικών αγώνων τού 1940-41 αλλά και τού έπους τής Εθνικής Αντίστασης τού ενόπλου λαού μας κατά τού Φασισμού και τού Ναζισμού.
Ο σπουδαίος Ελληνας διανοητής και παγκόσμιας αναγνωρίσεως συγγρα-φέας, ο Νίκος Καζαντζάκης, τό είπε επιγραμματικά και αποστομωτικά: «Λίγοι είμαστε πάντοτε οι Ελληνες, κι αλλοίμονο στήν Ανθρωπότητα άν ξοφληθεί η Γενηά μας…»
Αθήνα, 28η Οκτωβρίου 2017
Γρηγόρης Νικηφ. Κοσσυβάκης
Δικηγόρος – Συγγραφέας
