ΟΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ» ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ
ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ…
Στην δεκαετία 1970-1980 ήταν πολύ δημοφιλής ο Ούγγρος («Μαγυάρος») συγ-γραφέας Αρθουρ Καίσλερ, τά βιβλία τού οποίου «Το Μηδέν και το Απειρον» και «Ο Κομισσάριος» και ο Γιόγκι», είχαν γίνει «μπέστ-σέλερ» στην Ελληνική φοιτητική νεολαία τής εποχής.
Ωστόσο, ο γράφων είχε εντοπίσει τότε και ένα άλλο βιβλίο του ιδίου συγγραφέα, λιγότερο γνωστό από τά προηγούμενα, με τίτλο η «Δεκάτη τρίτη φυλή», με αντικείμενο την φυλή τών Χαζάρων, από την οποία ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν ο Αρθουρ Καίσλερ.
Επρόκειτο για μία νομαδική φυλή, «Τουρανικής» καταγωγής, με πολεμικές αρετές, η οποία ήκμασε περί τους 8ο, 9ο και 10ο μ.Χ. αιώνες και «εκινείτο» στις στέπες τής περιοχής μεταξύ τής Κασπίας θάλασσας και τών ποταμών Δόν και Βόλγα.
Οι Βυζαντινοί είχαν καταφέρει να τους προσεταιρισθούν και ως σύμμαχοί τους αποτελούσαν τον κυματοθραύστη τών Αραβικών (Μουσουλμανικών) επιδρομών από τις περιοχές τών σημερινών κρατών Ιράν-Ιράκ, διά μέσου τών διαβάσεων τού όρους Καυκάσου πρός την σημερινή Ουκρανία και την χερσόνησο τής Κριμαίας.
Οι Χάζαροι, θρησκειολογικώς ήσαν «Ανιμιστές», δηλαδή λάτρευαν τα στοιχεία τής φύσεως αλλά, περί τον 10ο αιώνα, η ηγεσία τους προσχώρησε στον Ιουδαϊσμό ο οποίος τελικώς επεβλήθη σε όλη την φυλή τους.
Όταν δε αργότερα -περί τον 11ο αιώνα- οι «Ρώς» (φυλή Σκανδιναυϊκή πού επιμί-χθηκε με εντοπίους και αποτέλεσε τον πυρήνα των σημερινών Ρώσων), κατανίκη-σαν τους Χαζάρους και τους ανάγκασαν να διασκορπισθούν σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, οι φυγάδες (Ιουδαίοι πλέον) Χάζαροι αποτέλεσαν τους προγόνους τών «Εσκεναζίμ» Εβραίων τής Ανατολικής Ευρώπης, σύμφωνα με τά γραφόμενα τού Αρθουρ Καίσλερ.
Ωστόσο, στο ίδιο -παραπάνω- βιβλίο περιγράφεται ότι, οι Χάζαροι, στους αιώνες τής ακμής τους διατηρούσαν μία σειρά νομαδικών ηθών και εθίμων, μεταξύ τών οποίων κορυφαίο ήταν η ετήσια συνάντηση ολόκληρης τής φυλής σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο τής στέπας.
Εκεί εκλέγονταν ή ανανεώνονταν οι ηγεσίες τους, οι δεσμοί φιλίας και συνεργασίας μεταξύ τών γενών, διενεργούνταν τά λεγόμενα «νυφοπάζαρα», οι ανταλλαγές ζώων και διάφορα δρώμενα (πολεμικά παιχνίδια, κυνηγετικές επιδόσεις) κ.λπ.
Μεταξύ τών ηθών και εθίμων αυτών -όμως- ο Αρθουρ Καίσλερ περιγράφει και το εξής «ενδιαφέρον»: Κατόπιν υποδείξεων τών αρχηγών τών γενών προτείνονταν οι πλέον ευφυείς νέοι Χάζαροι και με τελική κρίση τής ανώτατης ηγεσίας τους (ο «Χάνος» ή «Χαγάνος» και το περί αυτόν συμβούλιο), επέλεγαν τον «άριστο», ήτοι τον πλέον ευφυή νέο εξ αυτών…
Ακολούθως γίνονταν η επίσημη ανακήρυξή του και ακολουθούσε -πάραυτα- ο τελετουργικός…α π ο κ ε φ α λ ι σ μ ό ς τ ο υ… (!!!)
Η επεξήγηση -εκ μέρους τού Καίσλερ- τού αποκρουστικού αυτού εθίμου (…) εκ μέρους εκείνων τών βαρβάρων νομάδων ήταν ότι, η υπερβάλλουσα ευφυΐα τού αποκεφαλιζομένου (θα μπορούσε), ν’ αποδειχθεί επικίνδυνη γιά την κρατούσα ηγετική τάξη τών Χαζάρων και γι’ αυτόν τον λόγο έσπευδαν -προληπτικώς- να τήν αποτρέψουν (!!!), «προειδοποιώντας» και άλλους, ώστε ν’ αποφύγουν πιθανές «αντικα-θεστωτικές αμφισβητήσεις»…
Θεωρούμε ότι, οι εν λόγω «αιματόεσσες» αντιλήψεις τής Φυλής τών Χαζάρων «περί αριστείας», προδήλως διακατέχουν κάθε καθεστηκυία εξουσία -όπου Γής και Εποχής- εφ’ όσον την αντιλαμβάνεται και την χρησιμοποιεί ως προληπτικό μέτρο επιβολής τής ανέλεγκτης κυριαρχίας της, διά τής «καρατομήσεως» κάθε αντιθέσεως…
Και ό χ ι -βεβαίως- ως προοδευτική εναλλακτική αντίληψη προβολής ελεύθερης και ανεξάρτητης γνώμης, διαμορφούμενης εντός δημοκρατικών πλαισίων και διαδικασιών, όπως υπήρξαν οι -υψηλού πολιτισμικού ήθους- αντιλήψεις τών αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας.
Αντιλήψεις οι οποίες απέρριπταν εκ προοιμίου κάθε μονοδιάστατη δ ο γ μ α τ ι κ ή θεωρία και προέβαλλαν την σ υ ν θ ε τ ι κ ή, δηλαδή αυτή πού προέκυπτε από την εδραία αντίληψή τους ότι: (θέση + αντίθεση = σύνθεση) κ α ι μ ε δ ι α δ ι κ α σ ί ε ς π α ρ ο χ ή ς π α ι δ ε ί α ς π α ρ α γ ω γ ι κ ή ς τ ώ ν α ρ ί σ τ ω ν, εκφραζόμενες και επιγραμματικώς μέ το περίφημο ρητό: «Α ι έ ν α ρ ι σ τ ε ύ ε ι ν»!!!
Αθήναι, 30η Μαρτίου 2016
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ
